stereotypes

Posts Tagged ‘stereotypes’

Posted in Interculturele communicatie, Tradities uit alle windstreken, tagged A year in the merde, gebruiken, gewoontes, imagologie, perceptie, Stephen Clarke, stereotypes, vooroordelen on februari 14, 2012| Leave a Comment »

We hebben bijna allemaal wel stereotype opvattingen over bepaalde culturen, wel of niet gebaseerd op persoonlijke ervaringen. Denken we maar aan de gierige Nederlander met de blonde haren en de te korte broek, aan de goed geklede Engelse gentleman die van zijn kopje thee geniet, aan de Spaanse casanova die een siësta houdt, aan de punctuele Duitser of aan de koele Rus die zonder enige moeite nog een glas wodka achteroverslaat…

Stereotypes zijn van alle tijden en van alle culturen en doordat ze vaak terugkomen in de literatuur en in de media, worden ze extra versterkt en bevestigd. De discipline die deze beeldvorming onderzoekt, is de imagologie. Hoewel imagologisch onderzoek schaars is, is het een uitermate boeiend onderzoeksgebied. Een ware pionier in dit domein is Joep Leerssen, hoogleraar moderne Europese letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Hij schreef het boek Imagology. The cultural construction and literary representation of national characters, waarin stereotypes over verschillende culturen en nationaliteiten doorheen de geschiedenis worden beschreven.

Een meer recente aanpak vinden we bij Ferber & Davies. In hun boek Pardon our French: French Stereotypes in American Media focussen ze zich vooral op de beeldvorming die er in Amerika heerst over de Fransen. Ze worden onder andere omschreven als romantisch, verleidelijk, onvriendelijk, arrogant, betweterig, bazig, twistziek, negatief, egoïstisch, immoreel, gastronomisch en elegant. Daarenboven stinken ze, scheren ze zich niet, hebben ze discussies zonder beslissingen te nemen, springen ze laks om met regels, deadlines en procedures, staken ze veel en roken ze aan één stuk door.

Deze stereotypes worden onder andere bevestigd in de romans van Stephen Clarke, zoals A year in the merde, Merde actually en Dial M for merde. Clarke is een Britse schrijver maar woont reeds gedurende ruime tijd in Frankrijk. In zijn – oorspronkelijk Engelstalige – romans wordt op humoristische wijze beschreven hoe de inburgering van het hoofdpersonage, de Brit Paul West, verloopt in Frankrijk. De verschillen tussen de Franse en de Engelse cultuur komen ruimschoots aan bod en verschillende aspecten van Frankrijk worden uitvoerig besproken. West gaat naar Parijs met uiterst stereotype opvattingen over de Franse cultuur en eenmaal aangekomen, gaat hij persoonlijk na of al die clichébeelden kloppen of juist helemaal uit de lucht gegrepen zijn.

Ter afsluiting enkele grappige passages uit A year in the merde, doorspekt met Franse stereotypes:

“This is a real Anglo-style meeting. Taking decisions.” Decisions? We can’t agree, so we decide to pay a consultant who’s going to be bribed into agreeing with the guy with the crappiest ideas. Didn’t seem very constructive to me.

“H.L.M.” She spelled it out in English. “It means habitation à loyer modéré or something like that. Low-cost apartments.” She giggled. “Although all the residents are lawyers, doctors etc. Or the sons and daughters and friends of politicians. Papa got me this apartment from a friend at the Hôtel de Ville.

He explained that the waiter wanted to cash up now because, like all the other unionized waiters in Paris – that is, most of the blokes in black waistcoats, and they are, strangely enough, almost all male – he was going on strike as of now, “thirteen hours”.